Kwiaty są postrzegane na całym świecie jako sposób wyrażania emocji od okaziciela do odbiorcy. Kwiaty są często używane do wyrażania uczuć smutku, a także do przekazywania poczucia komfortu i pocieszenia odbiorcy kwiatów. Prawie każda odmiana kwiatu ma szczególne znaczenie z tym związane, a istnieje kilka odmian kwiatów, które uważane są za symbolizujące sentyment „przepraszam”.
Fioletowy hiacynt to kwiat najczęściej uważany za symbol żalu.Fioletowy Hiacynt
Fioletowy hiacynt to kwiat najczęściej używany do symbolizowania żalu. Bukiet fioletowego hiacyntu wyraża smutek właściciela z powodu sytuacji i prosi o wybaczenie. Zgodnie ze stroną internetową Znaczenie Kwiaty, może to również symbolizować gotowość posiadacza do przyjęcia przeprosin i wybaczenia odbiorcy kwiatów. Fioletowy hiacynt zaczyna kwitnąć w środku lata i nadal wydaje duże fioletowe kwiaty jesienią.
Złotogłów
Asphodel, członek rodziny lilii, może służyć do przekazywania kilku różnych nastrojów. Najczęstsze symboliczne skojarzenie to „przepraszam”, według strony internetowej „Sorry Sorry Letters”. Asfodel, pochodzący z regionu Morza Śródziemnego i Azji, zaczyna kwitnąć aromatycznymi żółtymi i białymi kwiatami późną wiosną i nadal wydaje kwiaty do wczesnego lata.
Biały mak
Mak biały służy do wyrażania pocieszenia odbiorcy, zgodnie ze stroną The Language of Flowers. Dając białe maki, nosiciel wyraża smutek i pociechę. W mitologii greckiej biały mak został stworzony jako pocieszenie dla Ceres, gdy szukała swojej zagubionej córki, Persefony. Aby przedłużyć żywotność, białe maki należy ścinać tylko rano, gdy cebulki są szczelnie zamknięte. Biały mak rośnie latem przy minimalnej pielęgnacji.
Szkarłatny Geranium
Istnieje wiele różnych odmian pelargonii, a każda z nich symbolizuje inny sentyment. Według strony internetowej Figis Flowers szkarłatny geranium reprezentuje pociechę i wygodę dla odbiorcy. Szkarłatny geranium to duże rośliny, które wytwarzają jaskrawoczerwone kwiaty przez całe miesiące letnie. Są odporne na ciepło i łatwo rosną bez większego wysiłku.
