Drzewa orzechowe pochodzące z Południowej Karoliny zapewniają właścicielom domów gatunki o cieniu zdolnym do produkcji jadalnych orzechów w wielu przypadkach. Te orzechy dodatkowo przyciągają dziką przyrodę do twojej nieruchomości. Zawsze powinieneś wziąć pod uwagę sprzątanie związane z używaniem rodzimych drzew orzechowych w Południowej Karolinie do prac związanych z kształtowaniem krajobrazu, ponieważ większość będzie miała złożone liście, orzechy i skorupy spadające na ziemię po sezonie wegetacyjnym.
Orzech Czarny
Czarny orzech (Juglans nigra) ma wiele atrakcyjnych cech, w tym ciemną korę ze szczelinami i wypukłościami, które tworzą „wzór diamentu”, zgodnie z ogrodem botanicznym Missouri. Pochodzący z północno-zachodniej części Karoliny Południowej, czarny orzech rośnie do 125 stóp w idealnych scenariuszach, ale zwykle ma mniej niż 100 stóp. Drzewo ma złożone liście z centralną łodygą o długości do 2 stóp z aż 23 ulotkami ułożonymi naprzeciwko siebie. Orzech czarny wytwarza toksyny znane jako juglone z systemu korzeniowego. Zatruwają niektóre rodzaje roślin i zapobiegają ich rozwojowi w pobliżu drzewa. Unikaj sadzenia gatunków, w tym różaneczników, azalii, piwonii i jagód w pobliżu czarnego orzecha włoskiego, ponieważ juglone sieją z nimi spustoszenie. Orzech czarny odnosi sukcesy w pełnym nasłonecznieniu.
Piskut Hickory
Floridata opisuje hikorę pignut (Carya glabra) jako najbardziej powszechny gatunek hikorowy we wschodniej Ameryce Północnej i jeden z najmniejszych. Jednak to drzewo może nadal osiągać 100 stóp, w większości od 60 do 80 stóp. Drzewo rośnie w całym stanie Palmetto w częściowo zacienionych i słonecznych miejscach. Hikora Pignut ma złożony liść z od pięciu do siedmiu ulotek. Liście zmieniają kolor na żółty nie później niż w październiku, zapewniając nieco jesienny kolor. Orzech hikorowy Pignut jest jadalny, chroniony gęstą skorupą, która pęknie u podstawy, gdy dojrzeje. Jednak orzechy są gorzkie i prawdopodobnie lepiej nadają się jako pokarm dla ptaków, wiewiórek, lisów i wiewiórek. Gładka brązowo-szara kora Pignut to atrakcyjna cecha. Wydłużony korzeń palmy hikory pignut sprawia, że przeszczep jest problematyczny, nieco ograniczając przenoszenie jednego do pożądanego miejsca. Rozważ pozostawienie tych na miejscu, gdy budowa domu zacznie sama rosnąć, aby dalej rosnąć.
Hikora wodna
Wschodnia Karolina Południowa znajduje się w zasięgu rodzimej hikory wodnej (Carya aquatica). Jak sama nazwa wskazuje, orzech ten rośnie w pobliżu wody, zwykle w pobliżu strumieni i bagien lub w obszarach zalewowych i nizinnych. Używaj go w miejscach, w których ziemia jest wilgotna, ale nie nasycona przez cały czas. Hikora wodna, która rośnie do 100 stóp, preferuje półcień. Hikora wodna jest ważnym drzewem dla stworzeń takich jak kaczki, wiewiórki i dzikie świnie - wszystkie jedzą orzechy spadające z kończyn. Hikora wodna ma aż 17 pojedynczych ulotek na złożonych liściach. Pień zwykle rośnie prosto, a gałęzie tworzą z niego pionową pozycję. Orzechy są bardzo gorzkie, przez co stają się niejadalne dla ludzi, zauważa „National Audubon Society Field Guide to Trees: Eastern Region”.
