Chwasty rosną we wszystkich kształtach, formach i rozmiarach, od pełzających winorośli po okazałe drzewa. Wiele chwastów zaczęło się jako powszechnie uprawiane ozdoby ogrodowe. Uciekli w dzicz, gdzie ich fizyczne przystosowania, w tym ciernie, zapewniają przewagę przetrwania. Przeglądając zwierzęta, unikaj chwastów cierniami kosztem ich smaczniejszych sąsiadów. Cierniste chwasty żyją, by kwitnąć i produkować nasiona, często rozprzestrzeniając się do punktu inwazyjności.
Ciernie chronią chwasty przed głodnymi zwierzętami.Chwasty rodziny grochu
Osadnicy podróżujący na zachód z Appalachii przewozili drzewa szarańczy (Robinia pseudoacacia) w celu pozyskania tarcicy. Drzewo o długości od 30 do 50 stóp rośnie teraz we wszystkich 48 sąsiadujących stanach. Zwisające kępy pachnących białych wiosennych kwiatów otwierają się na paprociowe, złożone zielone liście. Węzły liścia noszą ostre, krótkie kolce. Wysoka na 3 stopy wrażliwa roślina w Brazylii (Mimosa pudica) rozprzestrzeniła się w tropikalnych regionach na całym świecie. Zakrzywione kolce tworzą czerwonawe łodygi złożonych liści. Jego różowe kępy kwiatowe dają szczeciny o ostrych krawędziach. Ich nasiona kiełkują na zaniedbanych glebach, w tym na polach uprawnych i pastwiskach
Chwasty rodziny Aster
Żółty Starthistle (Centaurea solstitialis), pochodzący z basenu Morza Śródziemnego, rośnie na pastwiskach, poboczach i polach w większości zachodnich Stanów Zjednoczonych. Roczny na 2 do 3 stóp, ma rozgałęzione łodygi puszystych, klapowanych zielonych liści. Przylistki zwieńczone ¾-calowymi cierniami otaczają podobne do ostu żółte kwiaty. Oset kanadyjski (Cirsium arvense) wykorzystuje kolczaste liście jako ochronę przed przeglądaniem zwierząt. Ten chwast o długości od 1/2 do 4 stóp przybył z Eurazji w 1700 roku. Obecnie atakuje naruszone gleby prerii, wydmy, łąki i pola w północnych Stanach Zjednoczonych. Gałęzie chwastów, puchate łodygi o kolczastych, lancetowatych liściach wytwarzają letnie skupiska lawendy, różowo-fioletowych lub białych kwiatów letnich. Jego śliwkowe nasiona mogą przetrwać w glebie przez 20 lat.
Chwasty rodziny różanej
Amerykański hodowca roślin Luther Burbank wprowadził jeżynę himalajską (Rubus armeniacus) jako komercyjną uprawę w 1885 r. Jego ozdobne cechy to atrakcyjne, złożone zielone liście, białe lub różowe wiosenne kwiaty i słodkie, duże letnie jagody. Jednak stan Waszyngton i Oregon wymieniają teraz kolczasty krzew o wysokości do 15 stóp jako chwast. Krzew rozprzestrzenia się na dnie lasu, osłaniając rodzime sadzonki drzew, które wymagają wzrostu światła słonecznego. Pachnące, białe lub różowe wiosenne kwiaty i błyszczące zielone liście sprawiły, że rodzima róża wielokwiatowa pochodząca z Azji Wschodniej (Rosa multiflora) jest kolejnym szeroko uprawianym ozdobą z XIX wieku. Korzenie krzewów o wysokości od 10 do 15 stóp wszędzie tam, gdzie końce ich ciernistych pędów dotykają gleby. Według US Forest Service, na początku 2006 r. Trzydzieści jeden stanów zaklasyfikowało ją jako inwazyjną.
Chwasty rodzinne Barberry
Ciernie berberysu japońskiego (Berberis japonica) wyłaniają się z węzłów zmarszczonej kory o długości od 2 do 3 stóp. Przylegające do gałęzi skupiska małych, owalnych zielonych liści stanowią tło dla delikatnych, żółtych wiosennych kwiatów i czerwonych jagód letniego lata. Berberys japoński, uważany za inwazyjny w 20 stanach od 2005 r., Toleruje mokre lub dobrze przepuszczalne miejsca i częściowe nasłonecznienie. Preferowane siedliska obejmują krawędzie lasów, pobocza dróg i stare pola. Berberys pospolity (B. vulgaris) ma łukowate gałęzie z owalnymi, ząbkowanymi zielonymi liśćmi i zwisającymi, 1- do 2-calowymi skupiskami żółtych wiosennych kwiatów. Kwiaty ustępują kępom czerwonych lub fioletowych jagód. Liście krzewu o wysokości od 8 do 10 stóp kryją trójdzielne kolce; więcej cierni wyrasta z węzłów na szarej korze. Berberys ten kwitnie w lasach i zaroślach w północnych Stanach Zjednoczonych. Służba leśna zgłosiła inwazję w 18 stanach pod koniec 2006 r.
