Gorzki (Lewisia rediviva) może nie wydawać się apetyczny, ale kwitnąca bylina od dawna jest podstawą diety i praktyk leczniczych północnych plemion indiańskich. Od zdolności dostarczania niezbędnych składników odżywczych do ozdobnych fioletowo-różowych kwiatów, wiele zastosowań gorzkich korzeni skłoniło prawodawców Montany, aby stanili się kwiatem stanu w 1895 roku.
Istnienie
Gorzkie korzenie były ważnym źródłem pożywienia dla wielu rdzennych Amerykanów. Według Montana Plant Life około 50 do 80 gramów lub 1–3 uncji gotowanego gorzkiego korzenia zapewniało energię wystarczającą do utrzymania aktywnej osoby do 24 godzin. Jak sama nazwa wskazuje, zewnętrzna warstwa korzenia ma odrażający gorzki smak. Po zebraniu wiosną, gdy roślina kwitnie, tę zewnętrzną skorupę można łatwo usunąć. Rdzenni Amerykanie zwykle gotowali łuskany korzeń w celu uzyskania najsmaczniejszego smaku, często obok jagód lub mięsa. Po ugotowaniu korzeń pęcznieje do sześciokrotnie swojego pierwotnego rozmiaru i rozwija galaretowatą teksturę. Gotowany korzeń był następnie spożywany w stanie takim, w jakim jest, lub suszony i mielony na proszek używany do zagęszczania zup lub mieszania z tłuszczem zwierzęcym w celu uzyskania pasztecików.
Leczniczy
Oprócz spożywania jako pokarm, gorzka korzeń została również spożyta przez rdzenną społeczność amerykańską ze względu na jej zalety lecznicze. Nowe matki często piły herbaciany napar z surowego korzenia, aby zwiększyć produkcję mleka podczas karmienia niemowląt. Dodatkowo zjadano go w celu oczyszczenia krwi, oczyszczenia skóry, leczenia objawów cukrzycy i uspokojenia rozstroju żołądka. Według Native American Center for Excellence z University of Washington School of Medicine w Seattle, korzeń znany jest nawet jako „Indian Tums”, ponieważ podobnie jak popularny bezkwasowy środek przeciwzakrzepowy ma zdolność uspokajania żołądka . ”
Przeciwbólowy
Gorzkie korzenie były kiedyś szeroko stosowane do odrętwienia niektórych rodzajów bólu. Indianie amerykańscy polegali na naparze gorzkim, aby złagodzić dyskomfort spowodowany chorobami serca, takimi jak dławica piersiowa, a także zapalenie opłucnej, bolesne zapalenie w okolicach płuc. Korzeń zastosowano w celu złagodzenia palącego swędzenia i stanów zapalnych wywołanych przez trujący bluszcz. Według ABC News Health nawet dzisiaj niektórzy Indianie amerykańscy nadal żują wysuszony korzeń, aby uśmierzyć ból gardła. Spekuluje się, że ulga w bólu gardła może pochodzić ze wzrostu śliny podczas żucia korzenia.
Architektura krajobrazu
Podobnie jak wiele roślin z rodziny Portulacaceae, gorzki jest uprawiany do celów ozdobnych. W rzeczywistości członkowie rodzaju Lewisia są jednymi z najpopularniejszych rodzimych roślin uprawianych w zachodnich Stanach Zjednoczonych. Bitterroot jest ceniony przez wielu ogrodników domowych za jego delikatne, jedwabiste różowe płatki i zdolność do uprawy w najglebszych glebach. Rosnące zainteresowanie ogrodami, które oszczędzają wodę, słynie również z wyjątkowej tolerancji na suszę. Dzięki zdolności zatrzymywania wody przez korzenie, gorzki korzeń może rozwijać się przez lata bez nawadniania; jednak jeden przypadek podlewania może zabić roślinę.
