W przypadku pachnącego dodatku do ogrodu ziołowego lub granicy kwiatów hiszpańska lawenda (Lavandula stoechas) jest trudna do pokonania. Hiszpańska lawenda, czasem nazywana „kłosami królika” ze względu na kształt kolca kwitnącego, rośnie w strefach odporności roślin od 7 do 9 w Departamencie Rolnictwa Stanów Zjednoczonych i jest przystosowana do większości warunków, w tym do upałów i wilgoci. Jest to łatwa w uprawie roślina, która wymaga jedynie podstawowej opieki przy sadzeniu oraz odrobiny dodatkowej pielęgnacji i przycinania, aby utrzymać ją dobrze.
kredyt: sarahdoow / iStock / Getty ImagesHiszpańska lawenda produkuje różowe lub fioletowe kwiaty.Podstawy sadzenia
Siej hiszpańskie nasiona lawendy w pomieszczeniu zimą w lekkiej, pozbawionej gleby mieszance lub drobnym wermikulicie, aby zapewnić dobry drenaż. Nasiona kiełkują w ciągu około dwóch tygodni; trzymaj sadzonki w słonecznym miejscu i podlewajcie je, gdy wierzch mieszanki jest lekko suchy.
Gdy pogoda się ogrzewa, a temperatura utrzymuje się powyżej około 60 stopni Fahrenheita, utwardzaj sadzonki, przenosząc je do częściowo zacienionego, osłoniętego miejsca na tydzień lub dwa przed sadzeniem. Aby zmniejszyć zamieszanie, kup hiszpańskie sadzonki lawendy do sadzenia bezpośrednio w ziemi.
Dojrzałe rośliny są krzaczaste i mają od 1 1/2 do 3 stóp wysokości rozstaw je w odległości około 18 do 24 cali aby dać roślinom miejsce do wypełnienia bez stłoczenia. Hiszpańska lawenda rośnie w pojemniku, ale wybierz taki, który ma jeden lub więcej otworów drenażowych i nigdy nie pozostawiaj spodka wypełnionego wodą.
Słońce, woda i gleba
Hiszpańskie kwiaty lawendy przypominają małe, ciemno-bordowe ananasy zwieńczone kilkoma zmodyfikowanymi liśćmi zwanymi przylistkami - uszami królika. Roślina potrzebuje pełnego słońca, aby dobrze rosła i produkowała najwięcej kwiatów. Chociaż raz ustalona jest dość tolerancyjna dla suszy, kwitnienie zależy od dobrej podaży wilgoci w glebie, więc nie pozwól, aby gleba w ogóle wyschła, i w razie potrzeby podaj dodatkową wodę, gdy będzie mało deszczu.
Hiszpańska lawenda pochodzi z regionów śródziemnomorskich i północnoafrykańskich o słabej glebie i najlepiej radzi sobie bez nawożenia, ale tak jest wymaga doskonałego drenażu dla dobrego wzrostu. Jeśli gleba jest bogata w glinę i powoli spływa, dodaj trochę gruboziarnistego piasku podczas sadzenia, aby poprawić jego drenaż.
Ściółkowanie, żniwa i przycinanie
Dodanie ściółki do gleby pod hiszpańskimi roślinami lawendy pomaga powstrzymać chwasty, które mogą konkurować o składniki odżywcze i wodę w glebie, ale trzymaj ściółkę z powrotem kilka centymetrów od podstawy każdej rośliny i użyj nieorganicznej ściółki, takiej jak żwir grochowy, aby powstrzymać rozwój grzybów.
Zbierać lawendę jako kwiaty cięte lub do suszenia, gdy kwiaty wykazują głęboki kolor, ścinając łodygi w chłodnych porannych godzinach, gdy rosa wyschnie z roślin; utrzymuj kwiaty chłodne i na słońcu, aby zachować ich zapach. Przecieraj ostrza tnące alkoholem pomiędzy każdym cięciem, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się chorób roślin.
Przycinanie hiszpańskiej lawendy regularnie pomaga zachęcać do rozgałęziania się i drugiego pąka kwiatowego. Usuń około jednej trzeciej łodyg każdej rośliny, uważając, aby nie usunąć wszystkich liści i odetnij wszystkie pozostałe zużyte kwiaty.
Problemy i opieka zimowa
Podobnie jak inne lawendy, hiszpańska lawenda jest zwykle wolny od problemów z owadami, chociaż może przyciągać śluzowate robaki, nazwane od pienistych wydzielin, które zdradzają ich obecność. Chociaż mogą być nieatrakcyjne, śluzowate robaki powodują niewielką lub żadną szkodę dla rośliny.
Hiszpańska lawenda jest rzadko niepokojone przez jakiekolwiek choroby roślin z wyjątkiem problemów grzybiczych, którym najlepiej zapobiec, umieszczając roślinę w miejscu o dobrej cyrkulacji powietrza i podlewając u podstawy rośliny, aby liście pozostały suche.
Kiedy sezon wegetacyjny kończy się jesienią, unikaj przycinania rośliny, ponieważ pozostawienie starego wzrostu na miejscu pomaga chronić go przed zimą. W szczególnie zimnych miejscach dodaj wiecznie zielone konary jako dodatkową ściółkę, aby zapobiec uszkodzeniom spowodowanym przez żywioły.
