Łóżko Murphy zostało wynalezione przez mężczyznę, który właśnie chciał randki

kredyt: Archive.org

William Lawrence Murphy był w zalewie.

Był 1900 rok, a on właśnie przeprowadził się do San Francisco - miasto rozkwitało, a Murphy, który wykonywał różne dziwne prace, był tam, by zarobić fortunę. Podobnie jak wielu mieszkańców dużych miast, których marzenia były większe niż ich budżet, Murphy mieszkał w jednopokojowym mieszkaniu, co utrudniało rozrywkę. W tradycji rodzinnej Murphy był beznadziejnie zafascynowany młodą śpiewaczką operową, desperacko chcącą spędzić trochę czasu z pięknem. Ale jak? Jego łóżko zajmowało większość miejsca w jego pokoju i (pamiętajcie, że jest 1900 rok) nie mógł dokładnie zaprosić tej dziewczyny do spędzenia czasu i napicia się herbaty w swojej sypialni.

Na szczęście dla Murphy'ego (i śpiewaczki operowej, która ostatecznie została jego żoną), było rozwiązanie. Same składane łóżka nie były nowe: w 1899 roku wynalazca Leonard C. Bailey złożył patent na składane łóżko, ale nadal pozostawiał problem samego łóżka składanego - czy nie zajmowałoby to więcej miejsca? mały pokój?

kredyt: Google Patents Oryginalny patent Williama Lawrence'a Murphy'ego „Disappearing Bed”.

Właśnie tam wkracza Murphy. W 1901 r. Złożył patent na składane łóżko, które dzięki mechanizmowi obrotowemu własnego wynalazku pozwoliło również złożyć łóżko dowolnej wielkości pionowo, niemal stając się częścią samej ściany. Nazwał to „Znikającym łóżkiem” i narodziła się firma Murphy Wall Bed Company. Później bardziej wyrafinowany model pojawił się w 1918 roku, a Murphy przeniósł firmę do Nowego Jorku (trudno sobie wyobrazić miejsce bardziej przygotowane do wprowadzenia wynalazku oszczędzającego miejsce) w 1925 roku.

kredyt: Archive.org Zdjęcie z katalogu promocyjnego Murphy Bed Door Company, ok. 1925 r.

Zanim Murphy przeniósł firmę do Nowego Jorku, jego łóżka stały się nie tylko popularne, ale także sławne - w 1916 roku Charlie Chaplin pojawił się w krótkim filmie, w którym próbował zasnąć w swoim łóżku Murphy, ale zastał, że łóżko zatrzaskuje się na nim dokładnie tak, jak miał się zdrzemnąć. Podczas gdy patenty Murphy'ego zawierały mechanizm zapobiegający takiemu zdarzeniu, stał się on natychmiast rozpoznawalnym gagiem wzroku popkultury - Chaplin, Laurel i Hardy, a Three Stooges bawili się łóżkami Murphy'ego, aby uzyskać wspaniały efekt komiczny.

W 1928 r. Murphy postanowił zastosować styl kuchni „niewidoczny, bezmyślny” w kuchni, wprowadzając Murphy Cabinette, niewielki zestaw akcesoriów kuchennych i urządzeń, które podobnie jak łóżko Murphy mogą stać się częścią ściany, gdy nie jest używana.

Gabinet nigdy tak naprawdę nie wystartował, a samo łóżko Murphy zaczęło się pojawiać i tracić popularność, w dużej mierze w zależności od gospodarki - zniknęło ze sceny w latach 50. XX wieku (niektórzy historycy uważają, że gdy domy jednorodzinne zaczęły dominować na rynku mieszkaniowym, oszczędność miejsca stała się mniej ważnym priorytetem w projektowaniu), zanim nastąpił krótki powrót popularności w latach siedemdziesiątych.

Nadal można znaleźć łóżka Murphy na wolności, czasem w nieoczekiwanych miejscach - Marmara Park Avenue, luksusowy hotel na Manhattanie, oferuje łóżka Murphy w niektórych pokojach gościnnych. Pierwotna firma Murphy Door Bed Company, Inc. (teraz tylko Murphy Bed Company, Inc.) nadal działa, ale nie bez konkurencji - w 1989 r. Orzeczenie sądu ustaliło, że podobnie jak wiele innych słów i zwrotów zapożyczonych od marek , Stało się „łóżko Murphy'ego” ogólny termin na łóżko składane inspirowany żarliwością Williama Murphy'ego prawie sto lat wcześniej.