Aby zrozumieć, w jaki sposób poruszają się dżdżownice, musisz najpierw zrozumieć ich anatomię. Większość dżdżownic w Stanach Zjednoczonych ma od trzech do 10 cali długości. Ich ciała są cylindryczne, muskularne i podzielone na małe segmenty. Z długiego, eleganckiego ciała nie wystają żadne wyrostki, dzięki czemu robaki te mogą dobrze poruszać się po długich, wąskich przejściach w ziemi. Dżdżownice mają prosty mózg, który może wykrywać zmiany światła poprzez specjalne komórki w skórze. Ruchy zachodzą w odpowiedzi na zmiany światła, a także w reakcji na dotyk i niektóre chemikalia.
Anatomia
Ruch
Dżdżownice wykorzystują swoje mięśnie do rozciągania ciała podczas ruchu do przodu. Kiedy się rozciągają, rozciągają maleńkie struktury przypominające owce zwane szczecinami ze swoich ciał w głąb ziemi. Te szczątki działają jak kotwica, dzięki czemu robaki mogą następnie ciągnąć tylną część ciała do przodu. Po wysunięciu tylnej części ciała dżdżownice wycofują szczeciny z przodu ich ciał i wstawiają inne szczeciny umieszczone z tyłu ich ciał. To pozwala im ponownie zakotwiczyć, tym razem popychając przednie połówki do przodu.
Efekty
Ruch dżdżownicy powoduje powstawanie maleńkich tuneli w glebie. Ten proces kopania napowietrza glebę, umożliwiając swobodniejszy przepływ wody i powietrza. To napowietrzanie z kolei przynosi korzyści roślinom, umożliwiając im lepszy dostęp do powietrza i wilgoci, a także środowisko sprzyjające rozwojowi struktur korzeniowych. Gdy dżdżownice przemieszczają się przez glebę, odkładają również odpady bogate w związki nawozowe, takie jak fosfor, azot, wapń i magnez.
