Wśród wielu gatunków begonii (Begonia spp.), niektóre są bardzo delikatne i nie przetrwają mrozów nawet z ochroną, ale niektóre mają solidne podziemne systemy korzeniowe, które pozwalają im przetrwać zimę w klimacie, w którym temperatura spada znacznie poniżej zera.
Begonie woskowe
Begonia woskowa (Semperflorens Begonia) toleruje upał i suszę i dobrze sobie radzi przez całe lato w gorącym klimacie. Nie toleruje ona jednak zimna i jest odporna na zimę tylko w amerykańskich Departamentach Rolnictwa strefy odporności roślin 10 do 11. Temperatury ujemne zabiją roślinę, a na obszarach, gdzie możliwy jest mróz, można ją uprawiać na zewnątrz tylko między ostatnie przymrozki na wiosnę i pierwsze przymrozki na jesieni. W chłodnym klimacie begonie z wosku uprawiane w pojemnikach mogą być przewożone do pomieszczeń zimowych.
Bulwiaste Begonie
Większość bulwiastych gatunków begonii jest odporna tylko w strefach USDA 9–11 i umrze podczas zamarzania. Gatunek powszechnie nazywany hardy begonia (Begonia grandis) jest jednak w stanie przetrwać zimy w strefach USDA 6–10. Jesienne przymrozki i przymrozki spowodują zanikanie naziemnej części rośliny, ale wiosną odrastają od podziemnych bulw, które przechodzą w stan uśpienia zimowy. W okresie wegetacyjnym roślina będzie produkować także nowe bulwy w kątach liści; te młode bulwy spadają na ziemię jesienią i wykiełkują wiosną.
Kłącze Begoni
Begonie kłączowe rosną i rozprzestrzeniają się poprzez poziome pędy zwane kłączami, a niektóre gatunki kłączowe są prawie tak tolerancyjne na zimno jak twarda begonia. Begonia Mount Emei (Begonia emeiensis) i begonii tajwańskiej (Begonia chitoensis), na przykład, są odporne na zimę w strefach USDA 7–10.
Podobnie jak twarda begonia, gatunki te upuszczają liście pod wpływem mrozu, ale ich kłącza mogą przetrwać, gdy temperatura spadnie poniżej zera. Ponieważ kłącza są często bardzo blisko powierzchni gleby, bardziej prawdopodobne jest, że przeżyją, jeśli zostaną pokryte warstwą ściółki w zimie.
