Rolnictwo może zubożać glebę, zwłaszcza gdy ta sama uprawa jest sadzona rok po roku. Każdy gatunek rośliny wysysa coś z gleby, jednocześnie oddając coś innego. Na przykład soja (Glycine max) pozostawia azotany w glebie, a kukurydza (Zea mays) absorbuje azotany. Aby uzupełnić skład chemiczny gleby po rocznych uprawach, takich jak te, niektórzy rolnicy i ogrodnicy zezwalają na odławianie ziemi lub jej niezamieszanie, aby przywrócić naturalny bilans składników odżywczych w glebie.
kredyt: Comstock Images / Stockbyte / Getty Images Kiedy rolnik wypuści trochę ziemi bez sadzenia, gleba zostanie przywrócona.Płodozmian i ugory
Podstawową filozofią stojącą za płodozmianem jest to, aby nigdy nie dopuścić do całkowitego wyczerpania gleby przez którykolwiek składnik odżywczy. Naprzemienne stosowanie różnych roślin pomaga utrzymać tę równowagę w nienaruszonym stanie. Pozwalanie na odłogowanie pola, wolne od uprawianych roślin, jest często częścią dobrego programu płodozmianu. Pozostając nie zasianymi, ziemia spoczywa i można przywrócić płodność. Płodozmian jest tym bardziej istotny na polach, na których gleba jest podatna na zubożenie lub gdzie uprawiane są wymagające uprawy. Ta sama filozofia stosowana przez rolników dotyczy również ogrodów przydomowych.
Historyczne precedensy
Zezwolenie rolnikom na odłogowanie było praktykowane przez rolników od stuleci. Dokonano tego powszechnie w czasach średniowiecza, na długo przed istnieniem technologii pozwalających na trwałe nasadzenia na dużą skalę. Wraz z pojawieniem się nawozów handlowych i rozwojem rolnictwa jako przemysłu coraz bardziej niepopularne stało się pozostawienie odłogów i nieproduktywności w społeczeństwach zachodnich. Produkcja zwyciężyła nad zdrowiem gleby. Pola wspierane nawozami chemicznymi pozostawiono w ciągłej produkcji, ale pogorszyło się zdrowie gleby. Domowi ogrodnicy podążali za przykładami rolnictwa.
Starożytne lekcje
Jedną z najwcześniejszych, najbardziej prymitywnych form płodozmianu było tak zwane płodozmianowe pole. Rolnicy podzielili pola na pół, sadząc je w połowie w ciągu roku, a następnie w drugiej połowie następnego roku. Każdego roku połowa ich ziemi mogła odpoczywać i odnawiać się. Cykl ten powtarzano w nieskończoność. Proces ten miał na celu uzupełnienie gleby, ale pozostawił połowę gruntów ornych nieużywanych i nieproduktywnych. Na przestrzeni dziejów wiele kultur nadal pielęgnowało ziemię, pozostawiając ją ugorem, ale inne zwróciły się o nowe metody utrzymania ziemi w ciągłym użytkowaniu.
Postęp rotacyjny
W miarę upływu czasu rotacja trzech pól stała się bardziej popularna jako zaawansowana forma płodozmianu. Jak sama nazwa wskazuje, pola uprawne podzielono na trzy. Na pierwszym polu rolnik siał roczne ziarna, takie jak jęczmień (Hordeum vulgare) lub pszenica (Triticum aestivum). Na drugim polu posadził rośliny strączkowe, takie jak soczewica (Lens culinaris) lub groszek (Pisum sativum). Rośliny strączkowe pomogły uzupełnić azot zubożony w ziarnie. Rolnik pozostawił trzecie pole niezamierzone lub odłogowane, aby substancje odżywcze mogły wzrosnąć w glebie. Ta sama technika została zastosowana w przypadku ogrodników domowych. To pozwoliło odpoczywać odłogom, ale utrzymało więcej ziemi w produkcji. Tylko jedna trzecia gruntów ornych pozostała niewykorzystana.
Nowoczesna praktyka
Przez wiele lat pozwalanie rolnikom na odłogowanie było uważane za ostateczność dla rolników i ogrodników. Najważniejsze były nawozy i sadzenie inteligentnych towarzyszy. Jednak współcześni rolnicy i ogrodnicy często sięgają po mądrość starożytnych praktyk rolniczych. Ta filozofia podsyca ideę zrównoważonego rolnictwa i ogrodnictwa, w którym mądry płodozmian - i tolerancja dla ugorów - utrzymują glebę w sposób naturalny, a nie wyczerpany. Płodozmian i ugory mogą mieć charakter sezonowy, a nie roczny. Zamiast pozostawiać odłogiem ogrodowym przez cały rok, sezonowe uprawy wiosenne i jesienne są naprzemienne. Składniki odżywcze gleby ogrodowej pozostają wysokie, a ogrody pozostają zdrowe i produktywne.
