Dęby są w naszych wierszach, pieśniach i legendach. Te botaniczne skarby inspirują nas swoją długowiecznością i pięknem. Dzięki wysokim pniom i szerokim koronom te majestatyczne drzewa zapewniają cień i siedlisko. Wielu żyje przez 300 lat, a niektórzy żyją nawet przez 1000 lat. Najlepsze jest to, że istnieje wiele odmian dębów, które można sadzić i identyfikować podczas spacerów po parkach i lasach.
kredyt: Peter Chadwick LRPS / Moment / GettyImages About Oak TreesDęby należą do rodzaju Quercus i istnieje około 600 gatunków. Pochodzące z półkuli północnej łąki dębowe mogą być cennym siedliskiem dzikiej przyrody. Dęby są częścią złożonego ekosystemu. W wielu częściach Europy i Ameryki Północnej żołędzie są wykorzystywane do karmienia zwierząt gospodarskich. Rzymski poeta Wergiliusz napisał kiedyś: „Pełni sił pośród własnej siły stoi, wyciągając krzepkie ręce i liściaste ręce”. Dąb to oficjalne drzewo narodowe Ameryki. W Ameryce Północnej istnieje około 60 odmian dębów. Większość to dęby czerwone lub białe.
Czerwone dęby
Czerwone dęby są zwykle wysokie i mocne z czerwonawo-brązową, prążkowaną korą. Czerwone dęby mają liście ze spiczastymi płatami i małym włosiem na końcu. Pnie zwykle rosną do około 3 do 3,5 stóp szerokości. Czerwone dęby rosną szybciej niż białe dęby. Dojrzewanie żołędzi czerwonych dębów trwa dwa lata. Żołędzie wyrastają następnej wiosny po opadnięciu na ziemię. Wspólne czerwone dęby to dąb wierzbowy, dąb czarny, dąb zimozielony japoński, dąb wodny i dąb sosnowy.
Tak, czarny dąb należy do rodziny czerwonych dębów. Czarne dęby mają gładką, szarą korę, a liście jesienią stają się jaskrawoczerwone.
Dęby wierzbowe mają cienkie, proste liście przypominające te z wierzby. Żołędzie nie są tak niechlujne jak inne. Drzewo dobrze dostosowuje się również do warunków miejskich, dzięki czemu stanowi ładne drzewo uliczne lub jako bufor wzdłuż autostrad. Dęby wierzbowe osiągają od 60 do 75 stóp wysokości. Przeszczepiają się dobrze, gdy są uśpione w zimie.
Dąb zimozielony japoński jest mniejszy niż inne dęby, osiąga wysokość od 20 do 30 stóp i szerokość 20 stóp. Dęby te preferują ciepły, przybrzeżny południowy wschód, ale będą rosły w głębi lądu na obszarach chronionych. Pomimo swoich rozmiarów tworzy przyjemny cień. Jego wzrost jest krzewiasty i może stworzyć ładne drzewo trawnikowe lub parawanowe.
Sosny dębowe tworzą ładny cień. Drzewa te osiągają od 60 do 75 stóp wysokości i rosną ładnie i prosto, z dobrze ukształtowanym baldachimem.
Białe dęby
Białe dęby mają jasnoszarą korę i pnie, które dorastają do 4 stóp szerokości. Liście białych dębów są klapowane zaokrąglonymi krawędziami. Chociaż ich liście zmieniają kolor na czerwony lub brązowy jesienią, białe dęby zachowują liście zimą długo po tym, jak większość drzew zrzuci liście i często nie opadają do wiosny. Żołędzie dojrzewają po roku, a drzewa te wyrastają wkrótce po upadku na ziemię. Odmiany obejmują chinkapin, dąb pospolity, dąb bur i biały dąb.
W grupie białego dębu znajduje się odmiana białego dębu. Jest to wolno rosnące drzewo, które dobrze rośnie w pobliżu wody, choć dostosowuje się do większości warunków. Po 10–12 latach drzewo będzie miało tylko 10–15 stóp wysokości. Ale pewnego dnia będzie miał 50 stóp wysokości. Powinien być sadzony w miejscu, w którym jest dużo miejsca do rozprzestrzeniania się. Nie powinien znajdować się w pobliżu chodników lub tarasów, ponieważ kufer będzie się unosił u podstawy. Przycinaj to drzewo zimą, gdy jest uśpione.
Bur dąb jest kolejnym dużym drzewem o cieniu, który osiąga 70 do 80 stóp wysokości. Jego marszczona kora w stylu sztruksu ułatwia rozpoznanie. Dąb ten znajdzie się dalej na północ i zachód niż inne dęby.
Żywe dęby to wiecznie zielone dęby, które żyją w całych południowych Stanach Zjednoczonych. Duże, rozłożyste drzewo, preferuje bogate, przybrzeżne gleby oraz brzegi strumieni i rzek. Żywe dęby są często spowite w hiszpański mech i przywodzą na myśl zdjęcia południowych wesel i historycznych miasteczek. Drzewa te można sadzić w strefach od 7 do 10.
Choroby
Mokre, chłodne lata mogą przynieść antraknozę dębową - patogen grzybowy - wielu odmianom dębu. Objawy obejmują małe brązowe plamy i nieregularne martwe obszary na zniekształconych liściach, ale zwykle nie powodują dużego opadania liści.
Bakteryjne przypalenie liści jest spowodowane przez bakterię, a jej objawy pojawiają się późnym latem do jesieni. Objawy są najcięższe w suchych latach, ponieważ bakteria blokuje naczynia przewodzące wodę, które przenoszą wodę z korzeni do liści. Drzewa z tą chorobą mają rozproszone żółknięcie i brązowienie brzegów liści w całym koronie. Liście zwykle pozostają na drzewie, dopóki nie opadną jesienią.
Więdnięcie dębu jest spowodowane przez patogen grzybowy. Powoduje infekcję naczyniową, blokując układ krążenia wody i składników odżywczych, od których zależy drzewo. Objawy pojawiają się na dębach czerwonych, szkarłatnych, czarnych i szpilkowych. Jest rozprzestrzeniany przez przeszczepy korzeniowe, więc wpływa na drzewa w pobliżu. Może być również przenoszony przez chrząszcze żywiące się sokiem. Objawy zwykle pojawiają się wiosną i wczesnym latem w pobliżu szczytu drzewa. Do połowy lata często dochodzi do znacznego spadku liści.
The Oak Tree in Legend
Dąb jest silnie obecny w mitologii, a wcześni Europejczycy czcili dęby. Starożytni królowie nosili korony z liści dębu, a liście dębu nadal symbolizują waleczność wojskową. Ze względu na swoją wielkość i długowieczność dęby są symbolami honoru, szlachetności i mądrości.
Wiele wczesnych kościołów europejskich zbudowano z desek dębowych. Później wiele parafii przyjęło dąb jako Dąb Ewangelii, a pod nim odbywały się wiosenne uroczystości.
Porady dotyczące sadzenia
Sadzić dęby, gdzie będą miały dużo miejsca do uprawy. Dęby lubią pełne słońce i mogą dostosować się do większości warunków glebowych. Dobrą zasadą jest zapewnienie dębowej przestrzeni wzrostu 80 stóp wysokości i 80 stóp szerokości. Większość dębów może rosnąć tak daleko na północ jak strefy 4 i 5, a niektóre odmiany mogą rosnąć w strefie 3.
